MINGE ALLERSCHWERSTE DACH
Musik: trad. / Bearbeitung: H. Knipp, W. Dies, Bläck Fööss
Text: H. Knipp
Verlag: De Bläck Fööss Musikverlag GmbH
Jahr: 1983


1. Hück es mingen allerschwerste Dach,
Unjlöck hät breit Fööss, wä hätt dat jedach.
Em Jrund jenomme triff keiner‘n Schuld,
schuld wor nur die Unjeduld.

2. Nemmp dann dä Wäch, der mer jon, jar kei Eng?
Ich han Schweiß op d'r Steen un mir zidderen de Häng.
Ming Knee weeden weich, mir es et esu schläch,
doch jeder von uns jeit derselve Wäch.

3. Kriesch nit esu laut, dat jeit doch nit,
sät mi Schwester zo de Mamm, die wie nen Schloßhungk hült.
Un minge Schwager dröck zom Trus ihr Hand,
dobei es hä selver kalkwieß wie en Wand.

4. Jetz singk d'r Kirchechor, de Orjel fällt en,
mir falle sämtliche Dudsünde en.
E Meer vun Blome, met Schleife jeraff,
mir läuf en Jänsehuck d‘r Rögge eraf.

5. Do kütt d'r Pastur mem Jebetboch eren,
ich lure noh bovven, doch do es och nix ze sin.
Hä kütt op uns zo un dröck uns de Häng,
ich friere un mir klapperen de Zäng.

6. De Chor hürt op, och de Orjel spillt nit mih,
et es dudestell, ich kann wirklich nit mih.
Ich weiß et jenau, jetz es et su wick,
manchmol kütt et knöppeldeck.

7. Dä Pastur sät: „Liebes Brautpaar, bevor ich euch trau,
denkt nochmal nach und prüft euch jenau."
Ich han mich jepröf, jetz ben ich am Eng,
dä Ring an mingem Finger sitz jet eng.

8. Zoeesch jrateleet uns natürlich de Mam,
die ihr Rührung kaum zoröckhalde kann.
Donoh kütt dann de janze Sippschaff an,
dann jommer en de Weetschaff nevvenan.

© BLÄCK FÖÖSS